Perubatan genomik berkembang pesat, membawa dengan kemajuannya menjanjikan maklumat genetik individu untuk menyesuaikan dan mengoptimumkan intervensi pencegahan dan rawatan. Ujian genetik sudah pun membimbing rawatan human immunodeficiency virus (HIV) dan virus hepatitis c (HPC), dan penyelidikan baru menunjukkan varian genetik boleh digunakan untuk menapis kerentanan individu terhadap ketagihan terhadap bahan, dan juga memaklumkan rawatan untuk ketagihan..
Walaupun nampaknya terdapat banyak faedah yang wujud dalam pembangunan bidang ini dan penyelidikan berkaitan, terdapat kekurangan data tentang sikap populasi terpinggir terhadap ujian genetik. Kajian baharu oleh penyelidik yang bergabung dengan Pusat Penggunaan Dadah dan Penyelidikan HIV (CDUHR) Universiti New York ialah yang pertama membentangkan persepsi ujian genetik dalam kalangan pengguna dadah.
Diterbitkan dalam International Journal of Drug Policy, kajian, “Persepsi ujian genetik dan perubatan genomik di kalangan pengguna dadah,” mengukur sikap dan pemahaman pengguna dadah tentang genetik dan ujian genetik melalui enam kumpulan fokus. Kumpulan fokus diasingkan mengikut kaum dan etnik untuk meningkatkan keselesaan peserta bercakap tentang isu perkauman dan etnik. Lebih separuh daripada peserta (53%) melaporkan sama ada HIV/AID atau HCV, atau jangkitan bersama, dan memahami potensi nilai ujian genetik.
Para penyelidik mendapati bahawa para peserta mempunyai kebimbangan mengenai pelanggaran kerahsiaan dan diskriminasi yang mungkin telah mengurangkan kecenderungan mereka untuk menjalani ujian. Ketidakpercayaan peserta berpunca daripada kebimbangan kekurangan pendedahan penuh tentang tujuan ujian, atau apabila menyerahkan kepada ujian, sampel mereka boleh digunakan untuk tujuan yang tidak ditentukan. Peserta juga tidak selesa dengan ujian genetik berasaskan kaum/etnik, dan mempunyai kebimbangan bahawa ujian genetik boleh memberi kesan buruk kepada pengguna dadah dengan membantu penguatkuasaan undang-undang.
“Kebanyakan peserta tidak selesa dengan melibatkan diri dalam ujian genetik sama ada untuk penjagaan berkaitan ketagihan atau untuk penyelidikan untuk memahami ketagihan, kerana kebanyakan peserta tidak menganggap ketagihan sebagai gangguan genetik,” kata David Perlman, M. D., Profesor Perubatan di Sekolah Perubatan Icahn Mount Sinai Beth Israel dan pengarah Penyakit Berjangkit dan Teras Bioperubatan di CDUHR. "Semua peserta lebih selesa memahami genetik sebagai menerangkan sifat fizikal dan bukannya tingkah laku. Mereka melihat ketagihan sebagai tingkah laku yang terhasil daripada persekitaran dan pengalaman dan bukannya warisan genetik.”
Namun, di sebalik kebimbangan ini, ramai peserta menyatakan mereka akan berasa lebih positif terhadap ujian genetik sekiranya mereka percaya ia boleh meningkatkan penjagaan perubatan mereka. Selain itu, peserta menyatakan mereka akan lebih mempercayai ujian itu sekiranya ia ditadbir oleh doktor utama mereka, dan bukannya program rawatan dadah. Hasil kajian ini mungkin memaklumkan penyelidikan lanjut dan cara program dan penyedia mungkin mendekati pengguna dadah, dan berpotensi populasi terpinggir lain, untuk ujian genetik apabila sesuai.
